Billionaires True Love by Cathy - Billionaires True Love by Cathy Bab 24
- Home
- All Mangas
- Billionaires True Love by Cathy
- Billionaires True Love by Cathy Bab 24
Kabanata 0024
CARISSA
Mabilis lumipas ang mga araw. Isang taon na pala kaming nagsasama ni Gabriel. Masaya ako kasi maayos ang pagsasama naming dalawa.
Nandito kami ngayon sa Mall nila Roxie at Roldan. Napagpasyahan namin na magbonding ngayon kasi sembreak naman.
Nagkukulitan kami dito sa isang kilalang coffee shop ng biglang natigilan si Roxie. Titig na titig ito sa isang kilalang Restaurant na katapat lang din ng kinaroroonan namin.
“Bestie diba si…….. Si… Gábriel aaaat… Ate Ara mo yun?” sabay nguso nito sa katapat ng restaurant.
“Ha?” Saan banda??? ” kinakabahan kong tanong. Parang hinahalukay ang aking sikmura sa takot.
“Ayon ohhh…. Sa tapat lang din natin. ” bulong pa ni Roxie.
“Uyyyyyy Roxie huwag mo naman biruin si Carissa ng ganyan ba diyan?” wika ni Roldan
“Ayun nga oh….yung may naka red dress at naka blue suit. Tin mo ng maigi mga Bestie diba sila yan??? Kailan pa nakauwi ng Pilipinas ang ate Ara mo?” dagdag na tanong ni Roxie.
Hindi ako nakasagot… Para akong pinagsakluban ng langit at lupa n maconfirm ko na sila ngang dalawa ang halos nasa tapat na
restaurant. Hindi ko namalayan na nangilid na pala ang aking mga luha.
Bestie Relax… Wag kang magpadala sa emosyon mo. Baka namar walang ibig sabihin yang mga nakita natin”. Payo ni Roxie.
+25 BONUS
Bahagya kong naikuyom ang aking kamay. Nanginginig ito at pinagpapawisan. Tumayo ako at niyaya na sila habang patuloy na umaagos ang aking luha. 2
Garalgal akong nagsalita “Lets go na mga Bestie. Uuwi na ako”. Napasigok pa ako habang sinasabi ang mga katagang iyon.
Agad kaming lumabas sa kabilang bahagi ng pinto para hindi kami mapansin ni Gabriel at Ate Ara na noon ay sweet na sweet sa isat-isa. Panaka-nakang sinusubuan pa ng Ate Ara si Gabriel.
Walang pagsidlan sa sakit ang aking nararamdaman sa pagkakataon na ito. Ang sikip sa dibdib at nahihirapan akong huminga. Habol- habol ang aking paghinga habang naglalakad kami palabas ng coffee shop at nag-uunahan na tumutulo ang aking luha..
Pagdating namin sa parking kung saan nandoon ang sasakyan ni
Roldan nag-aalalang napatingin sa akin si Roxie.
“Bestie namumutla ka? OMG relax Bestie ha baka mapaano ka.” may nginig sa boses na sagot ni Roxie at agad akong pinasakay sa
sasakyan. Tinapik-tapik pa ako nito sa likod.
Hirap na hirap naman ako. Ang sikip ng dibdib ko dahil sa sa nararamdaman dahil sa nakita ko kani-kanina lang. Hindi ko ala nandito na pala sa Pilipinas si Ate Ara.
Alam ko na uumpisahan nya na ang binabalak niya. Totohanin n iyon. Paano na ako nito.?”
“Huhuhuhuhuu….. Ang sakit”””
Halos pahiyaw na sambit ko. Bu ning nakasara ang mga pinto at bintana ng kotse kaya hindi marinig sa labas ang aking pag-iyak. Palakas kasi ng palakas ang iyak ko kasi parang sasabog ang dibdib ko. $
Hinampas-hampas ko pa ang sarili kong dibdib para maibsan an paninikip nito. Agad naman akong inawat ni Roxie at niyakap. Patulo
+25 BONUS
ito sa paghaplos sa likod ko at halos maiyak na din sa awa sa akin.
Si Roldan naman ay tahimik sa driver set. Hindi ito nagsasalita at halatang nagtitimpi ito sa galit. Alam ko kung gaano ako kamahal ng mga kaibigan ko. Karamay ko sila noon pa at higit pa sa magkadugo ang turingan namin.
“Bestie tama na. Baka kung mapaano ka pa dyan. Here….drink this para naman mahimas-masan ka.” Sabay abot ni Roxiesa akin ng tubig.
“Agad ko itong ininom. Kahit papano gumaan ang aking dibdib pagkatapos uminom mg tubig… 2
‘Pasensiya na kayo… Pati kayo nadamay sa madrama kong buhay.”. Sumisigok kong sabi sa kanila.
Bestie ano ka ba… Wala naman ibang magdadamayan kundi tayo! lang diba. Lagi mo tandaan dito lang kami ni Roldan”.
“Thank you talaga… Hayaan niyo makakabawi din ako sa inyo. Ahmmm pwede niyo ba akong ihatid sa bahay? Parang nakakapagod na kasi ang araw na ito. Gusto ko sanang matulog.” wika ko sa mga
ito.
“Sure Bestie..pero sigurado ka ba na ok ka na.. Sana mag-usap ni Gabriel para magkaliwanagan kayo.” wika ni Roldan.
“Ok na ako Bestie. Salamat.” matamlay na wika ko sa mga ito.
Agad naman nila akong hinatid pauwi. Kapansin pansin ang pamumula at pamamaga ng aking mga mata. Pati na din buo kon mukha. Agad akong pumasok sa kwarto at nahiga.
Yakap-yakap ko pa ang isang unan habang umiiyak ako. Hindi ko nal namalayan na nakatulog na pala ako.
+25 BONUS